Ter gelegenheid van onze maandelijkse koffietafels, hebben wij regelmatig een educatieve film over het rampzalig oorlogsgebeuren laten zien. Onder andere hebben wij Julien Van Den Driessche meerdere malen over de vloer gehad. Hij is zelf één van de nog zeldzame overlevende van het concentratiekamp Flossenbûrg.
De geschiedenis van de gebroeders Durnez mochten wij via films en een monoloog kennisnemen van een dramatisch einde van twee van de drie broers.
In maart 2019 hebben wij Solange Dekeyser aan het woord gelaten en de film over de geschiedenis van haar vader Charles Dekeyser kunnen tonen.
Misschien zal je zich afvragen waarom de NSB DRONGEN zo begaan is met “FLOSSENBURG” en zijn geschiedenis???
Door de jarenlange goede samenwerking met de vaderlandse Bonden van Eeklo zijn wij met de overlevenden en de nabestaanden van Flossenbûrg nauw in contact gekomen en is een blijvende vriendschap ontstaan.
Anderzijds zijn wij begaan met de roep naar vrede en om de gruwel van de oorlog in herinnering te brengen, omdat dit nooit meer zou gebeuren.
Anderzijds is het zo, dat wij, geboren na de oorlog, die vreselijke periode van lijden en ellende in de concentratiekampen beter begrijpen en aanvoelen, door de onmiddellijke nabijheid van die overlevenden of van de nabestaanden die de gruwel van dichtbij gekend hebben.
In dat kader willen wij u, kennis laten nemen van de ons door Solange Dekeyser toegestuurde mededeling:
75 jaar geleden werd het concentratiekamp Flossenbûrg bevrijd door Amerikaanse soldaten van de 90e Infanterie Divisie.
Flossenbûrg is gelegen in Beieren, niet ver van de Tsjechische grens, en is het vrij onbekend.
Met honderd annex kampen registreerde Flossenbürg meer dan 100.000 gevangenen, van wie 1693 Belgen (vermeld) daar stierven.
Op zondag 26 april 20 zou in het kamp de ceremonies van 75ste verjaardag van de bevrijding plaats hebben.
Als gevolg van de pandemie werden alle organisaties geannuleerd.
De organisatoren van Flossenbûrg vroegen me een tekst, met inachtneming van slechts 450 tekens te gebruiken met het doel deze op hun website te plaatsen. Drie vragen moesten worden beantwoord, met inachtneming van 450 tekens:
In 1995 zag ik mijn vader voor het eerst huilen en ontdekte ik de gruweldaden die hij had meegemaakt. Elk jaar versterken de tranen van emotie van alle nationaliteiten het eerbetoon aan alle gevangenen. Daar voel ik me heel dicht bij hem en steun ik de ouderlingen en hun families in deze pijnlijke momenten van herinnering. De 75ste verjaardag zou een maximum van ouderlingen hebben samengebracht en wij allen hadden hun herinneringsplicht kunnen steunen en ervoor kunnen zorgen dat het uit de vergetelheid zou worden gehouden!
Solange Dekeyser
Uit het Frans vertaald: Marcel D.L.