De nog-veel-te-jong-en-te-groen-achter-zijn-orenzijnde- minister-van pensioenen heeft weer het licht gezien.
Wees voorzichtig als zo iemand een idee krijgt en vooral als het om pensioenen gaat.
Na een studiebezoek in Zweden sprak de nog veel te groen achter zijn oren zijnde minister van pensioenen met veel (te veel) lof over de manier waarop de pensioenhervorming in Zweden werd aangepakt en over de brede consensus die daarover zou bestaan hebben.
Enkele partijen daar in Zweden hebben de pensioenhervorming in stilte voorbereid en doorgevoerd, ver buiten de verkiezingen, ver buiten de burgers….
De nog veel te groen achter zijn oren zijnde minister van pensioenen moest daarvoor niet naar Zweden reizen om dat daar te vernemen.
De kleine Tobback heeft die stunt in 2007 al uitgehaald. Toen ik in februari 2007 bij deze toenmalige pensioeneminentie op bezoek ging, deelde deze me mede dat er waarschijnlijk een aanpassing zou komen betreffende de pensioenen met vooral de perequatie die een grondige verandering zou ondergaan. Kleine Tobback, handige prater (lees handige babbelaar), beloofde me de hemel op aarde en een nieuw systeem van perequatie zou onze gepensioneerde politiemensen allemaal beter maken. Toen was er nog niets in de pers. Geen raadplegingen,geen vakbonden, niemand werd erbij betrokken. Maar plots, uit het niets verscheen op 11 mei 2007 de wet van 25 april 2007 betreffende pensioenen. Sommige artikels werden onmiddellijk in werking gesteld met terugwerkende kracht vanaf 01 januari 2007. Iedereen was gepakt in snelheid.
“België heeft nood aan een nieuwe ingrijpende pensioenhervorming en de aanpak van Zweden is een voorbeeld voor ons, aldus de-nog-veel-te-groenachter-zijn-oren-zijnde-minister-van-pensioenen. Over de inhoud van het Zweedse pensioenmodel echter geen woord.
Het pensioen zou minder “staats” geworden zijn maar men heeft het zo gesteld dat een deel van het pensioen in privé handen terecht komt, meer een soort belegging. Valt het tegen zal het niets opbrengen, en als het meevalt zouden wij meer pensioen hebben. “Mooie vooruitzichten zijn het”. Natuurlijk heeft de-nog-veel-te-groen-achter-zijn-oren zijnde-minister-van-pensioenen geen oog op het inhoudelijk maar wel op de werkwijze van nog maar eens een pensioenhervorming.
Denk eens goed na: enkel en alleen in consensus met u zelf en enkele geestesgenoten, een pensioen kunnen hervormen, zonder veel andere partijen, noch met pottenkijkers of klokkenluiders rond u. Gevolgen? Daar waar vroeger de pensioenen in Zweden op de 15 voordeligste jaren berekend werden is dat nu op de volledige loopbaan. Dat systeem dreigde in 2010 zware gevolgen in te houden, en werden rechtstreeks verlaagd door de berekening ervan op alle loopbaanjaren. De regering werd gebeten door haar luizen in eigen vel.
In plaats van de lof te zingen over het doorsluizen van risico's en lasten naar de ouderen, zou onze-veel-tegroen-achter-zijn-oren-zijnde-minister-vanpensioenen beter eens kijken naar andere kanten van de Zweedse medaille. Bijvoorbeeld zal een versterking van het aanvullende pensioen een streven zijn naar “het pensioen van de ongelijkheid”. Hoe meer men zelf kan investeren, hoe groter het pensioen is. Het wettelijk pensioen biedt de beste garantie op een waardig pensioen voor iedereen. Een versterking van dit pensioen, niet alleen voor de laagste inkomens maar ook voor de middenklasse, is mogelijk en betaalbaar. Aldus citaat van Kim De Witte, journalist.
Ik heb natuurlijk geen glazen bol, en ik weet niet wat de uitslag van de verkiezing op 25 mei ons zal brengen, maar met een dergelijke minister , die veel te groen is achter zijn oren weet je maar nooit.
Marcel De Loof