Ik lees met veel aandacht jullie oproep tot verenigen. Nog meer jullie oproep tot vergaren van gelden om een advocaat onder de arm te nemen.
Twee grondwettelijke principes die ik geenszins in twijfel trek.
Het is uw democratisch recht. Als neutrale en apolitieke vakvereniging willen we u gewoon enkele denkpistes meegeven. Dit vanuit onze praktische ervaring van jarenlang syndicalisme. Verantwoordelijkheid krijgen in een vakbond betekent vandaag meer dan ooit het besef dat elke stap, elk standpunt, elke oproep, zelfs elke tweet of facebookbericht verstrekkende gevolgen kan hebben voor de achterban maar ook voor de vakbond zelf. Elke handtekening heeft een rechtstreekse invloed op de toekomst van onze 55.000 politiemedewerkers. Dat principe geldt voor elke vereniging die zich dagelijks bezighoudt met een sociaal doel. En dat is toch een groot verschil met demagogie of een politiek van verschroeide aarde waar elk debat en consensus uitgesloten is. Maar elk volk kiest haar leiders die ze verdient. Dat geldt ook voor verenigingen...
Het oprichten van een feitelijke vereniging betekent dat iedere deelnemer persoonlijk en hoofdelijk aansprakelijk is. Nog meer, bij het verliezen van een eventuele rechtsprocedure zal ieder lid individueel aangesproken worden om de rechtsplegingsvergoeding te betalen. Zo eenvoudig ligt het. Ik raad jullie aan om nu reeds ook gelden te verzamelen om deze rechtsplegingsvergoeding te kunnen betalen. Ook niet vergeten dat we in West-Europa wonen, niet in de USA. Of om het botweg te stellen, er is nog geen enkele revolutie gewonnen voor een Rechtbank.
Bent u bereid de bijl en de zeis op te nemen, om maandenlang te staken zonder inkomen? Ok fijn om te weten. Ik reken er op de volgende keer als we het personeel oproepen tot staken.
Voor wat betreft de regels omtrent de sociale verkiezingen: er zijn inderdaad twee grote systemen van sociale verkiezingen in ons land.
We kennen de sociale verkiezingen binnen de private sector en de sociale verkiezingen bij het openbaar ambt.
Zoals jullie wellicht weten moet er binnen het openbaar ambt een bepaalde drempel overschreden worden om als vakbond erkend en representatief te zijn. Momenteel moet minstens 10 procent van het personeel van een bepaalde sector aangesloten zijn bij uw vakbond om erkend en representatief te zijn.
Ook sociale verkiezingen binnen de private sector zijn onderworpen aan heel wat regels.
Sociale verkiezingen worden om de 4 jaar gehouden. In de private sector is dat vanaf 2020. Dat betekent concreet dat je je pas opnieuw kandidaat kan stellen vanaf 2024.
De vraag die u zich moet stellen is of u zo lang kan wachten met het bespreekbaar maken van jullie eisen.
Ook binnen het openbaar ambt gelden gelijkaardige regels. Hier ligt de periode van controle van representativiteit op 6 jaar.
En die periode van controle ligt net achter ons.
Dat geeft ook geen oplossing voor jullie dagelijkse beslommeringen.
Een procedure voor de rechtbank?
Dus een advocaat gaat voor een rechtbank de wijziging van een wet afdwingen die door een Parlement moet gestemd worden? Scheiding der machten? Grondwettelijk principe of willen jullie de Grondwet ook even aanpassen?
En hoelang duurt zo een procedure? 3 à 5 jaar in het beste geval? En hoeveel kost zo een procedure? En wie gaan jullie dagvaarden en voor welke Rechtbank? De Belgische Staat dagvaarden? De Staat die er alle belang bij heeft dat het openbaar ambt rustig verder werkt in deze moeilijke tijden?
Geeft dat een oplossing voor jullie dagelijkse problemen, hier en nu, vandaag?
En stel dat morgen de syndicale wet wordt afgeschaft of aangepast, denken jullie dat er dan geen regels meer zullen bestaan? Dat comité A afgeschaft wordt, dat het onderhandelingscomité, het hoger overlegcomité en de basis overlegcomités plots naar het rijk de fabelen worden verwezen?
Er zal altijd hard moeten onderhandeld worden.
En kennis moet je altijd bijspijkeren.
Hoeveel tijd krijg je om je je te bekwamen van de werkgever? Juist 0 uur en 0 minuten.
Dus je moet niet alleen plots het statuut kennen en alle regelgeving over de politie en nog eens de wet op het welzijn, je moet ook op de hoogte zijn van het brede politiek landschap en de maatschappelijke problemen. Anders word je in de debatten gewoon weggeveegd, zonder pardon.
En er zijn maatschappelijke problemen, daar zijn we het toch over eens?
Ik geef een voorbeeld. Langer werken tot 67 jaar. Dat is een beslissing op politiek niveau met onderhandeling met sociale partners, of beter gezegd de politieke vakbonden op nationaal en internationaal niveau. Dus door de grote politieke bonden. Weet je hoeveel inspraak de kleine lokale afgevaardigde daarin heeft gehad? Ik laat het antwoord in het midden.
Soms kan een beetje verder kijken dan de politie heel wat nieuwe inzichten geven.
Als morgen de kleinere vakbonden zouden afgeschaft worden dan worden we eenvoudig opgeslorpt door de grote politieke bonden. Niks meer en niks minder.
En is het net dat niet wat jullie bezighoudt? Dat er te veel politieke inmenging is? Dat de politiek te veel beslist?
Daar ben ik het met u eens. Dat is het gevolg van de politiehervorming.
Misschien is het aansluiten bij een erkende en representatieve vakbond de beste oplossing binnen de slechte scenario's. En daar kan het NSPV wel haar rol spelen.
Steeds bereid tot een beschaafd, gezond en open debat. Met open vizier en van man tot man en niet via het anoniem gewauwel van de sociale media.
Meer dan ooit is solidariteit tussen politiemedewerkers van cruciaal belang als we de komende jaren ons statuut niet willen zien op gaan in een groter geheel. Ik hoor en lees heel vaak: "de vakbonden doen niets voor ons". Het zou te lang duren om de sociale verworvenheden in herinnering te brengen. Ik wil u daarom slechts één vraag stellen: wie denkt u dat in deze zeer moeilijke tijd na de luchthavenaffaire van Gosselies de verdediging van onze collega's, die door bepaalde journalisten of parlementsleden al in het openbaar zijn berecht en veroordeeld, organiseert en betaalt? Veel leden van de PUM-groep zijn ook lid van het NSPV. Daarom hebben we de plicht om ze te beschermen. In het bijzonder tegen de procedure die de bestuurders van de groep van plan zijn in te stellen. Een procedure die extreem lang en kostbaar zou blijken te zijn en die onvermijdelijk tot mislukken gedoemd is. Maar natuurlijk, zoals ik in het begin al zei, blijft iedereen vrij om te handelen en zijn eigen beslissingen te nemen. Men moet dit gewoon kunnen doen met volledige kennis van zaken.
Carlo Médo
Nationaal voorzitter