Het NSPV is als vakorganisatie bezorgd voor het welzijn van alle politiemensen.
Zo is er in de media heel veel te doen over het feit dat de Amerikaanse president Trump al dan niet op een veilige wijze ons land kan aandoen.
Hier moet toch het een en ander gekaderd worden. Ons land heeft al ontelbare staatshoofden ontvangen. De politie heeft zich altijd ten volle ingezet. Daar bestaat geen enkele twijfel over.
Feit is wel dat het NSPV reeds jaren vragende partij is om onze politiemensen in optimale omstandigheden te laten werken. Wij zijn als sociale partner bereid om in de verbetertrajecten onze bijdrage te leveren en onze verantwoordelijkheid te nemen.
De laatste dagen werden we overspoeld met vragen van leden over de inzet tijdens de evenementen rond het bezoek van het staatshoofd. Uit die vragen blijkt niet zo zeer de discussie over het al dan niet veilig ontvangen van het Amerikaanse staatshoofd.
De politiemensen stellen zich eerder vragen over hun dienstplanning, over eetmomenten, over hun inzet in het werkveld, over mogelijkheid tot overnachten enz.
Tevens stellen ze zich vragen over de verschillende activiteiten vlak voor, tijdens en na het bezoek van het staatshoofd. Dit met het oog op de praktische organisatie van hun leven.
De politie zal zoals altijd haar taak nauwgezet uitvoeren en iedereen zal op post staan, dat staat vast. Alleen merken wij dat na bijna 2 jaar tomeloze inzet in het kader van de verschillende problematieken in ons land, de politiemensen nog weinig rustmomenten kennen en overbelast zijn. Tevens stelt het personeel zich vragen over de training en opleiding. Zijn de nodige arbeidsmiddelen op voldoende wijze beschikbaar? Zijn de middelen geschikt voor de uit te oefenen opdrachten? In feite komen dezelfde vragen steeds opnieuw terug.
Heeft dit te maken met de komst van de Amerikaanse President?
Neen, dit heeft te maken met een algeheel gevoel van onbehagen en vermoeidheid dat er leeft bij een deel van de politiemensen. Dit verschijnsel steekt op verschillende momenten en binnen verschillende eenheden de kop op!
Wil dit zeggen dat deze groep geen beroepsernst meer heeft?
In tegendeel. Ze bewijzen iedere dag dat ze ook in moeilijke omstandigheden begaan zijn met de veiligheid van de bevolking
Want de fierheid is er nog. Maar de blijvende inspanningen eisen ook hun tol en kunnen niet eindeloos aangehouden worden.
Dit onbehagen is bij de politie ingeslopen door de aanhoudende werkdruk, maar ook het gevoel dat leeft bij de politiemensen dat ze niet ernstig wordt genomen. In het kader van geweld tegen politieambtenaren krijgen ze niet altijd de juiste signalen
Binnen de politieorganisatie is sociaal overleg voldoende aanwezig maar de medewerkers zijn sinds 22 maart meer op hun hoede. Ze zijn voorzichtiger en zijn ook minder bereid om zich blindelings in een actie te storten.
Ze hebben vragen, veel vragen. De overheid en de vakbonden worden vaak bedolven onder ogenschijnlijk banale vragen. Maar deze hebben een grote impact op het functioneren van het politiepersoneel. Het gaat vaak over praktische vragen. Moet ik werken? Wanneer? Heb ik opvang voor mijn kinderen of moet ik mijn familie aanspreken?
Als vakbond trekken wij dan aan de alarmbel.
Moet de Amerikaanse President vrezen voor zijn gezondheid?
Zeker niet als dit zal afhangen van de Belgische Politie.
Moeten we eens goed nadenken over hoe we met het politiepersoneel om gaan?
Zeker wel.
Als vakbond roepen we niet op tot acties, noch enige vorm van staking. Dat is niet aan de orde. Maar we houden een vinger aan de pols en zullen niet nalaten elke bezorgdheid van het personeel over te maken aan de bevoegde overheden.
Dat de media het een en ander oppikt is eigen aan de tijdsgeest. Dat sommige uitspraken ongelukkig of hard zijn dat betreuren wij.
Dat het NSPV bezorgd is en alle politiemensen een warm hart toedraagt, laat dat duidelijk zijn.
Carlo Medo
Nationale voorzitter NSPV